FB එකෙන් අසම්මතයේ පෙමක් .... 6

FB එකෙන් අසම්මතයේ පෙමක් ....  1 , 2 , 3 , 4 , 5


බෙරුවලට යනකොට 3ට විතර. හොටෙල් එකට දානකොට සෙරම අය ගිහින්. මගේ යලුවෝ දෙන්ත් තව යාලුවෝ කිප දේනෙකුත් හිටියේ මන් එනකන්. ඒ හැමොටමත් කතා කරල අපහු කට්ටියත් එක්ක ගමනට පිටත් උනේ බඩගින්න තිබුනත් කන්න කිසිම ඔමනවක් නැතිව. ඒ අතර තුර අපි විවිද දේවල් ගැන කතා වුනා. මගදි මලයට කන්න අරන් දිලා, යලුවනුත් බස්සල අපි නුවර එන්න පිටත් උනේ 7.30ට විතර ඒ කොට්ටාවෙන්. ගෙදර එනකොට 11.30ට විතර. මහ වැස්ස නිසා එන්න අමාරු උනා. ඒ එනකන් සැරෙන් සැරේ කොල් කරා. විස්තර අහනවා. මට කතා කරන්නේ කුස්සියේ ඉදගෙන. නිදාගන්න කිවුවට අහන්නේත් නැ. ගෙදර ඇවිත් ඇදට වැටුනයින් පස්සේ අද දවස ගෙවුනනේ කියල හිතනකොට...

කාලය ගෙවිල යන්න ගත්තේ අපිටත් නොදැනිම. ලගින් නොහිටියත් අපි හිටියේ හිතින් ගතින් දෙකින්ම ගොඩක් ලන් වෙලා. කැවේ බිවුවේ එකට, නිදාගත්තේ එකට. දවස ගෙවුනේ පැය ගනන් කතා කර කර ඉදල. නිදා ගන්නේ 11 පහු වෙලා. අපි අතර විටින් විට ප්‍රශ්නත් නොතිබුනා නෙමේ. ඒ එයාගේ X නිසා (මන් එහේම කියන්නම්) මට ඔනේ වුනේ නිදහසේ ආදරේ කරන්නයි. එත් එයාට එවට කියන්න හේතු කාරනා ත් තිබුනා.  සමහර හේතු නිසා මන් ගොඩක් එයාට බැන්න. ඒ බැන්නත් බැනල ඇස්වල කදුලු හන්ගගෙන පොඩි අඩියක් ගහල ඇදට එන්නේ මට මොනාද වෙන්න යන්නේ කියන දහසක් ප්‍රශ්න ඔලුවෙ තියාගෙන. මේ දේවල් නිසා මන් ගොඩක් අවුල් උනා. මන් හැම මොහොතකම උත්සහ කරේ මගේ ආදරේ මන් ගාවට ගන්න. එත් එයා එහේම බවක් මට පෙන්න තිබුනේ නැ.  X ගෙන් ඇත් වෙනවයි කිවුවට මට එහේම දෙයක් පෙන්න තිබුනේත් නැ. එයගේ පැත්තෙන් සමහර දෙවල් සදාරනයි. අවු5ක ආදරය මොන හේතුවකට හරි එක පරටම ඇත් කරල දාන්න, ඒ ආදරේ ඇත් කරල මට ආදරේ කරන්න එයාට සාදර හේතුත් තිබුනා. එත් එයා කැමති උනේ නැ X ට දුකක් දිල මට ලන් වෙන්න. හැම දේකටම කාලය ඉල්ලුවා. එත් එකට දේන්න කාලයක් මට තිබුනේ නැ.  මටත් ඔනේ උනේ නැ කගේවත් කුරුලු කුඩුවක් කඩන්න. එත් අපි දේන්නට දෙන්නා ගොඩක් අදරේ කරා. හදවතින් ලන් වෙලා. මන් එයාට ගොඩක් ආදරේ කරා ඒ වගේම තමා එයත් මට ආදරේ කරා ගොඩක්, ඒ ආදරේ මට ගොඩක් දැනුනා. මේ දේවල් නිසා මන් ඇත් වෙන්න හැදුවත් ආදරේ නිසා ඒ දේ කරගන්න බැරි උනා.  දෙසැම්බර් මසේ මැද දවසක එයාට කැම්පස් එකෙන් ලියුම අවා ජනවාරි 11 පටන් ගන්නවා කියල. එක එයා මට කියන කොට ලොකු සතුටක් දැනුනා. හැමදේම අලුතින් පටන් ගන්න. ඒ වෙනකොට මන් අපේ ගේදර අයටත් මෙ ගැන කියලා තිබුනේ. එයා නුවර අවාම මන් ගාව ඉදගෙන කැම්පස් යන්න හමදේම ලැස්ති කරා. එයත් එකට කැමැත්තෙන් හිටියා. එත් X නිසා ප්‍රශ්න අති වෙන එක නැවතුනේ නැ. අන්තිම පාරට එයාව බලන්න යන්න ඔනේ කිවුවා. එකට මන් ගොඩක් විරුද්ද උනා. එයාගෙන් ඇත් වෙන්න ඔනේ නම් ඇයි එයාව හම්බෙන්නේ? බලාපොරොත්තු දෙන්නේ? මෙ දේවල් නිසා මන් ගොඩක් අවුල් උනා. ඒ එයාට මන් අවන්කවම ගොඩක් ආදරේ කරපු නිසා. මොන දේ උනත් ආදරේ දේන්නගෙම වෙනසක් උනේ නැ  හැමදාම දවස් ගනන් කරේ ඒ ආදරේ ලගට ගන්න.  කැම්පස් එන්න කිට්ටු කරල දවස් 2ක් එයා X කතා කරන සිම් එක අයින් කරා. දෙවෙනි දවසෙ රැ එයගේ මල්ලිව හම්බෙන්න කෙනෙක් අවා 2ක් , මන් එයත් එක්ක කතා කර කර හිටියේ. මල්ලි කාමරේට අවිත් ෆොන් එක ඔන් කරනවා කියල ගියා.එයා මත් එක්කම කතා කර කර හිටියා. x අවිල්ලද දන්නේ නැ කියලා එයා කිවුවා. මන් කිවුව එහෙනම් ඔයා කතා කරන්න එත් බලපොරොත්තු දෙන්න නෙමෙ කියාල. මට ඒ අදරේ නැති කරන්න ඔනේ උනෙ නැ.  මට මගේ කෙල්ලව අත අරින්නත් බැ. එත් මන් ගොඩක් දුක් උනා තවත් කොල්ලෙක්  නේද කියලා.  (අනේ මන් දා)

ටික වෙලාවකින් එයා මට අයේ ගත්තා.

එයා කතා කරා බිදුනු හදවතකින් කතාකරපු ඇය මටද කිසි දෙයක් කියන්න ඉතිරි කරේ නැ. මගේ වටේ නිකන් ලොකේ කැරකෙනවා වගෙ හැගිමක් ඇති උනේ මොනා කියන්නද කියල මටත් හිතා ගන්න බැරිව.

ඔයා කෙලින් තිරනයක් ගන්න. කමක් නැ එක ඔයගේ අදරේ ඔයා එයා ගවට යන්න. සමහර විට මට අදරයක් හිමි නැතිව ඇති.

වචන ඔහේ පිට උනා.

මන් තිරනයක් ගන්නම්.. මන් එයා ගවට යනවා. 

මට කියන්න දේයක් හිතා ගන්න බැරුව ගියේ ගොඩක් ඩෙවල් එයා වෙනුවෙන් මගේ හිතේ තිබුන නිසාත්,එය වෙනුවෙන් කරපුදෙවල් ආදරේ එ හැම දේයක්  නිසාම.

ඒ වෙලාවේ ගෙඩර ඉන්න ලොකු අපහසු තවයක් ඇති උනේ මන් දන්නේ නැ. බයිසිකලේ යතුරත්  අරන් එලියට බැහල අවේ හිතා ගන්න බැරිව. නයිට් කඩෙකට ගිහින් ටික වෙලාවක් ඉඩල අවා. ඒ අතර තුර මගේ ෆොන් එකට එය ඩිගටම ගත්තා. මට කියන්න දෙයක් ඉතිරි වෙල තිබුනේ නැ. එක කොල් එකකට ආන්ස්වර් කරා. ගොඩක් වෙලා කතා කරා.මොනා කතා කරද මන් දන්නේත් නැ. මන් හිටියේ මේ ලොකේනම් නෙමේ.

හෙමින් හෙමින් දින ගෙවිලා ගියා. අපි අපිට කතා කරන එක නවත්තන්න බැරිඋනා. එයා නිතරම කිව්වේ නුවර අවාම මන් කොහේ හිටියත් එයා මව බලන්න මව හොයගෙන එනවා කියලා. මට කිසි දෙයක් හිතා ගන්න බැරිව  හිටියා. අ ආදරේ ලග ඉදන් විදින්න මටත් අසාවක් තිබුනා. මාත් අනෙක් අය වගෙම හැගිම් ඇති මිනිහෙක්.

නුවර එන දවස් ලන් උනා. නුවර එන්න දවස් දෙකකට කලින් මෙයා ටිකක් වෙනස් උනා. මට වෙඩ්ඩිය කතා කරේ නැ. ඇදුම් වගයක් ගන්න ඔනේ කියලා ගාල්ලේ  යනවා කිවා මොනවා උනාද මන් දන්නේ නැ. එත් මට කතා කරේ නම් නැ. හැන්දැවේ මට කතා කරා. මන් බැන්න.

[ Read More ]

වටිනා කියන දෙයක්..

මෙක දාමිද නොදාමිද කියල හිතල අයෙත් ඔන මගුලක් කියලා දාන්න හිතුනා. මොකද මේකේ හිමිකාරිත්වය පිලිබද ගැටලු එන්න පුලුවන් නිසා. ඔන්න මෙක මගේ නම් නෙමේ. මෙක මට ලබුනේ අලුත් වැඩියාවක් සාදහා ආපු පරිගනයක තිබිල. එ පරිගණකේ අයිති කාරයා කව්ද කියන්න මන් දන්නෙත් නැ. දවසකට කියක් නම් එනවද? එන එවා එන්නෙත් නම් ගම් ඇතිව නෙමේ.  කස්ටමර් කම් එකකින්. එවත් මට අදාල නැ. කොහොම හරි හොර කමකට නම් නෙමේ කටත් වැදගත් වේවි කියල හිතුන එක නිසා ලැබුන දේ තනියම කන්නේ නැතිව ඔනේ අයට දෙන්න හිතුන.

මොනා ද දන්නවාද? ලංකාවේ පරන ජායාරුප එකතුවක් පට්ට අරගෙන බලන්න.

1. 1890 Ceylon Architecture ඔක්කොම මෙතනින්

2. 1890 Ceylon Kandy ඔක්කොම මෙතනින්

3. 1890 Ceylon Landscape ඔක්කොම මෙතනින්

5. 1890 Ceylon maps ඔක්කොම මෙතනින්

6. 1890 Ceylon Nature ඔක්කොම මෙතනින්

7. 1890 Ceylon Occupation  ඔක්කොම මෙතනින්

8. 1890 Ceylon People ඔක්කොම මෙතනින්

9. 1890 Ceylon Post cards ඔක්කොම මෙතනින්

10. 1890 Ceylon Ruins ඔක්කොම මෙතනින්

11. 1890 Ceylon Transport ඔක්කොම මෙතනින්

[ Read More ]

ඉලංදාරියා ගේ අවසන් සටහන....

උපුට ගැනිම ඉලන්දාරියා බ්ලොග් අවකාශයෙන්..

බොහෝ කාලයකට පසුව ජිවිතේ සොදුරු නිමේශයන් කිහිපයකින් ඊයේ දවස ගෙවි ගියේ මතක පොතේ කිසිදා නොමියෙන මතකයන් ගොන්නක් ඉතිරි කරමින්.සොදුරු සිත් ඈති මිනිසුන් ගොන්නක් මෑද කාලය ගෙවීගියේ නොසිතුවාටත් වඩා වේගයෙන්.එවෑනි සොදුරු නිමේෂයන් ගොන්නක් මගේ ජිවිතයට අරෙගෙන ආ සයිබ්ර් අවුරුදු උලලේ සංවිධායක වරුන් සියලු දේනාටම මගේ හෘදයාන්ගම ස්තුතිය.
ජිවිතේ කියන්නේ නොසිතු නොපෑතු අවස්ථාවන් සිද්ධි සමුදායකයන්ගේ එකතුවක් වගේ.මගේ ජිවිතය දිහා බලද්දි ඒක හරියටම් හරි.ගෙවී ගිය කාලය පුරාවට ජිවිතයට එකතු වුන සියලු සිද්ධීන් ඒ කරුන සනාථ කරනවා.මේක තමයි ජිවිතේ නේද..? ජිවිතය මෙසේ ගෙවීයමින් තිබියදී මේ ලගදි මට රෝග විනිශ්චය සදහා MRI ස්කෑන් පරික්ශණයක් සදහා පෙනි සිටින්න උනා.ඒ පරික්ශණයේ ප්‍රතිපල අනුව මට කර්නශන්ක බද්දය කිරිමේ හැකියාව ඈති බවත් එය සාර්ථක විය හෑකිබවත් ​​​වෛද්‍ය වරුන්ගේ මතයයි. ඒවගේම ඒම පරික්ශණයෙන් මෙතෙක් කල් මම නොදෑන සිටි නොපෑතු තවත් රෝගී තත්වයක් සොයාගනු ලෑබුවා.ඒ පිළිබද රෝගවිනිශ්චය කිරිම සදහා ස්නායු ශල්‍ය ‍වෛද්‍යවරුන් වෙත මාව යොමුකලා..

MRI ස්කෑන් පරික්ශණයට අනුව මගේ මොලයේ මෑද කුඩා ගෙඩියක් ඈති බව සොයා ගත්තා .ඒ පිළිබදව තව අධ්‍යනය කිරිම සදහා ස්නායු සායනය වෙත යොමු කෙරුනා.. එහිදී ‍වෛද්‍යවරුන් ගේ මතය උනේ මෙම ගෙඩිය පුපුරා ගියොත් ඈතිවිය හෑකි අවස්තාව පිළිබද නිශ්ච්ත නිගමනයකට එලබිය නොහෑකි බෑවින් ඉතාම කඩිනමින් මෙම ගෙඩිය ශල්‍ය කර්මයක් කර ඉවත් කලයුතු බවට තිරණය උනා.

මෙම සතියේ සදුදා දිනය මම නෑවත ස්නායු සායනයට ගිය මොහොතේ වෛද්‍යවරුන්ගේ මතය උනේ මෙම මස 03 වෙනිදා මෙම ශල්‍ය කර්මය සදහා දින ලබාදිය හෑකිබවත් ඉතාම කඩිනමින් මෙම ශල්‍ය කර්මය කලයුතු බවත්ය. 03 වෙනිදා වු ඉයේ දිනයේ  සයිබර් සැණකෙලි‍ය යෙදී තිබුණ බෑවින් ඔබලාව හමුවිමට පෑමිණිය යුතුමයි කියා මම විසින් තිරණය කල බෑවින් බොහොම අමාරුවෙන් දිනයේ පොඩි වෙනසක් කිරීමට මට හෑකියාව ලෑබුනා. එසේ හෙයින් මම හෙට දිනයේ මහනුවර රොහලේ නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ගෑනිම සදහා යායුතුය.... හෙට හෝ අනිද්දා මගේ ශල්‍ය කර්මය සිදු කරනු ඈත.තව සුලු මොහොතකින් කොන්ඩය තට්ටේ ගාන්නට යායුතුය.:) ඊයේ මට හමුවු සියලුම දෙනා මේ බව මම ඊයේ දිනයේදී නොපෑවසුව නිසා තරහානොවන්න.....

මගේ අසනීපය පිලිබදව දෑන ගත් මොහොතේ පටන් අද දක්වාම මා අත නොහෑර නිබද සෙවනෑල්ලක් සේ මගේ ලගින් රෑදි සිටිමින් නිබදව මට ශක්තියක් වු මගේම සොයුරනේ සොයුරියනේ.. ඔබ සියලුදේනා මම වෙනුවෙන කෑපවෙමින් ඔබේ වටිනා කාලය මම වෙනුවෙන් මිඩන්ගු කරමින්... මම වෙනුවෙන් කල කී බොහෝ දේට ස්තුතියි... 

                                          ගොඩක් පිං

 

ගොඩක් දුකයි සහොදරයා... ඔබට නිවන් සුව..

[ Read More ]

මගේ ආදරය හා ජීවිතය.... 1.

පිස්සු පුසා ගැන යමක්..

      මේ ලිපිය අවසානයත් එක්ක පිස්සු පුසාගේ සයිබර් ලොකයත් අවසන් වේවි. මුනු පොතත් එක්කම.

රත්තරන් මන් ඔයාට තමාත් ගොඩක් අදරේයි ඒ ඔයා මගේ ගැනි නිසා. මුලු ජිවිත කලෙම ගොඩක් ආදරේන් එකම  උනුහුමක් එක්ක ජිවත් වෙන්න හීන මවපු  මට  මුනදෙන්න උනේ හිනාවට වඩා කදුලටයි. ආදරේ උනුහුමට වඩා තනිකමටයි.

     මේක මගේ ජිවිත කතාව වෙවි. ඊට කලින් කවුරු හරි මෙක කියවනවානම් යමක් එකතු කරන්න කැමති. මෙවගේ තැනක මෙවගේ කතාවක් මේ විදිහට ලියන්න මුට පිස්සුද කියල. සමහර විට එහෙම වෙන්න ඇති. මන් ගොඩක් විවෘර්ත මිනිහිහෙක් බොරු නමකින් පෙනි හිටියත් මන් ගැන පෞද්ගලිකව හා මා කවුදැයි යන්න දන්න අය මේ සයිබරයේ ඔනැ තරම්. [මුනුපොතේ (පිස්සු පුසා) මගේ පුද්ගලික තොරතුරු අඩංගු සිරා ප්‍රොෆයිල් එකේ විස්තර ඇති.] ප්‍රසිද්ධ චරිත ගැන ඔනැතරම් ඒ අයගේ චරිතාපදාන ගැන තියෙන්නේ. එත් පිස්සු පුසනම් එහෙම චරිතයක් නෙමේ සයිබරෙත් ඉන්නේ සුලු පිරිසක්. පිස්සු පුසට වැඩිය  නැදැ, හිත මිතුරොත්  නැ.  බුකියෙත්, මැත කාලයේ බ්ලොග් එකෙත් චාටර් උනේ ජිවිතයට හිමිට ලන් උන තනිකමත, පලුවත්, හදවතේ තිබුන දේ හිරකරගෙන ඉන්නවාට වඩා කාට හරි කියන්නත් එක්ක. ඒ අතරින් වචනෙකින් හරි උදවු කරපු  අය ගොඩක් ඉන්නවා. ඒ කිසිම දෙයක් නැති වෙලාවල් වලට පිටු ගනන් පිරෙන්න හදවතේ දුක ලියවුවෙ කියන්න කෙනෙක් නැති නිසා. ඒ හැමදේමත් ලියන්න තමා හිතගෙන ඉන්නේ. මේ මගේ ජිවිතේ, පිස්සු පුසගේ හිතට දැනුන දේවල්....... හිනා වෙන්න එපා.  ගොඩක් අඩු පාඩු නම් තියේවි.

මන් ඉපදුනේ 1982.03.13  එදා ඉදන් ජිවිතේ මතක තියෙන විදිහට උන සිදුවීම් හැකි තරම් කෙටියෙන් කියන්නම්. අම්මි, අප්පච්චි, අක්කි , නංගි තාමා මගේ පවුලේ උදවිය. අප්පච්චි එයා  රැකියාවල් කිහිපයක් ම කරා. දන්න කලේ ඉදන් රජයේ ප්‍රදාන පෙලේ ගොවිපලක පිලිගත් රැකියවක නිරත වුයෙක්. බොහො විනොද කාමි පුද්ගලයෙකු උන ඔහු නිතරම සාද හා එකල ලංකවාට ගොවිපල වල පුහුණු විම සදහා (අද කෘශිකර්මාන්ත ය අතින් ගොඩක් දියුනු රටකි ) නෙදර්ලන්ත ජාතිකයින් සමග විනොදයෙන් කාලය ගෙවුයේකි. අපි ජිවත් වුනේ ලැබි තිබු නිල නිවාස වලය. බොහො අවස්තාවල රැකියා මාරු විමත් සමග අපිටද මැරුවෙන්නට සිදුවිය. එ අපි ගොඩාක් කුඩා කලය. බොහො විට අපි හැදු වැඩුනේ සෙවකයින්ගේ අත්වලය..  පසුව  රැකියා කිහිපයක් කර විස්‍රාම ගියේ පොල්වගා කිරිමේ මන්ඩලයේ සෙවකයකු ලෙසයි. අම්මි එයා වැඩ කරේ මහනුවර කච්චේරියේ ගිනුම් ලිපිකරිනියක් ලෙසයි. දෙන්න තුන්දේනා හතරදෙනා වෙනකොට අම්මිගේ අකමැත්ත මත ඇයට රැකියාවට සමුදේන්න වුනේ අප්පච්චිගේ  බලකිරිම මතය.  අක්කි එයා මගේ අම්ම වගේ.  නංගි උසස්පෙල කරනවා. ඔය තාම මගේ පවුලේ විස්තර.

     පාසල් කාලය එකනම් ඉතින් වැඩක් නැ. පෙරපසල් යන්න උනේ නැ . හිටියෙ ගොඩක් වතු වල නිසා තිබුන ඒවට යවල නැ. කෙලින්ම ඉස්කොලේට එකත් පිලිගත් ගමේ පාසලක්.  එතනින් 3වසරේදි මහනුවර ප්‍රදාන පෙලේ පිරිමි විද්‍යාලයකට ඇතුලත් වුනා. ඒ වෙනකොටත් එතරම් සාමජ ගත විමක් නොතිබුන මට තොරාගත් මිත්‍රයින් පිරිසක සිමා උනා. 6වසර වන විට සිදුවු පදින්චියේ වෙනසක් නිසා සම වයස් වල මිතුරන් මොහොමයක් අසුරු කරන්නත් ඒ අයත් එක්ක සාමජ ගත වෙන්නත් අවස්තාව ලැබුනේ සමාජය ගැන එතරම් අවබොදයක් නොතිබුන අවදියකය. නොදැනුවත් කම නිසා විවිද අවස්තාවලිදි බොහො අපහසු තවයන් ට මුන දෙන්න වුනත් එවැනි අවස්තා වලදි මොලේ ටිකක් පවිච්චි කරගන හැකියාව නම් තිබ්බා. ඒ ජිවිතේ ඇරබෙන්නේ මගෙ ළාමා කාලයේ සුන්දර අත් දැකිම් ගොඩක් ජිවිතයට එකතු වෙමින්.

[ Read More ]

ජිවිතේ....

මට ජිවත් වෙන්න ඔනේ...

එත් ඒ කොහොමද?

ජිවිතේ ජය ගන්න ඔනේ..

එත් ජය මාවත කොහෙද?

හිනා වෙන්න ඔනේ..

එත් හදවතේ දුක හන්ගන්නේ කොහොමද?

මගේ අදරේ ඔනේ..

එත් මාව දාලා ගිය ආදරේ හොයගන්නේ කොහොමද?

[ Read More ]

2600 සම්බුද්ධ ජයන්තිය විකුනගේන කෑම..

මෙ ලිපිය සමබන්දව මොන වගේ ප්‍රතිචාර මට ලැබේයිද කියන්න මන් දන්නේ නැ. මොකද අද බෞද්ධයන් මුලා වෙලා, අදුරේ අත පත ගාන  පිරිසකුයි වැඩි හරියක් ඉන්නේ මේ මගේ අදහස්. ඔන කෙනෙක් ට ඔනේ දෙයක් කියන්න පුලුවන්. වැරදිත් ඇති.

අපිට 2600 විතරද සම්බුද්ධ ජයන්තිය 2599 සම්බුද්ධ ජයන්තියක් නෙමේ ද? 2600 ටිකක් විෂේශයි රවුම් ගානක් නේ. අනෙක් එවා මාර්කට් කරන්න අමරුයි නේ.  ඒවත් නොකරනවා නේමේ එත් රවුම් ගානේන් හොදට කපන්න පුලුවන්. 2600 සම්බුද්ධ ජයන්තිය විවිද තේමා පාටයන් මුල් කරගෙන හොදට මර්කට් කරගෙන යනවා. අපිත් සදු නාද දීගේන මෙවට සම්බන්ද වෙනවා. (මන් නම් තාම ඔය එකකටවත් සම්බන්ද වෙලා නැ. බලා පොරොත්තුවකුත් නැ. ) අපිට පෙනෙන හා නොපෙනේන පැති දෙකක්. 

1. මහා පරිමනේ බෞද්ධ වැඩසටහන් හා විවිද ඉදිකිරිම්
ඉහත කරනා මුල් කරගෙන විශාල වශයෙන් ජනතාව පෙල ගස්සවමින් බැංකු ගිනුම් හා විවිද අදාර ක්‍රම මුල් කරගෙන ඒවා ක්‍රියාත්මක කිරිම. මේවාට මුදල් එකතු වන්නේ මහා විශාල වශයේන්. ජනතාව මෙවාට ආදාර කරන්නේත් හද පිරි බක්තියෙනි, ශද්ධාවෙනි.  (අයි මේ තියෙන තැනටම මිනිස්සු එකතුවෙන්නේ. දහසක් අපහසුකම් මැද සිල්වත් කමින් ගුනවත් කමින් පිරුනු බන බාවන්න කරමින් ඉන්න අපේ ස්වමින් වහන්සේලා , හරියට ඉන්න කුටියක් නැතිව වැස්සට තෙමෙන තැන් වලට හට්ටි මුට්ටි තියගෙන දුක් විදින හමුදුරුවරු කොච්චර මෙ රටේ ඉන්නවද? අපේ මිනිස්සු මේ යන්නේ රැල්ලට නෙමේ ද?)
2. නොපෙනේන ක්‍රියාවන්
ඉහත සදන් (1) කරුනෙදි කරුනු ක්‍රියාවන් ඉතිරි වන දනස්කන්දයට කුමක් සිදුවෙද? බොහො විට එය ගිහියන් හොයන්නේ නැ. පිනට දිපු දේ නේ.

මෙ සම්බන්දව මගේ මිතුරෙකුගේ අඩවියකට දිර්ග ලිපියක් ලිවිමට බල පොරොත්තුවෙන් ඉන්නේ. ආදල නැති උනත් මෙකටම මන් යමක් එකතු කරන්නම්.
අපේ ගරුතර ස්වාමීන් වහන්සේ නමක් උන සොම හිමිපනන් අපේ රටට,  බුද්ධාගමට මහත් සේවයක් කරා උන් වහන්සේ බෞදධයන් තුල අගමික පුනර්ජිවයක් අති කරා. ජතියේ අවසනාවකට උන්වහසේ අපිට අහිමි උනා. උන් වහන්සේට පින්සිද්ද වෙනන සිවුරු පොරවගත්ත කට ඇති පිරිසක් මාද්යට අවේ කාලින දර්මදෙශනා නමින් ශොක් අලුත් සංස්කෘතියක් හදාගෙන කරලියට අවේ නියම කලෙකදි.  සොම හිමිගේ අඩුව හොයන්න ගිහි ජනයාත් මෙවත් එක්ක එකතු උනා. ඒ වගෙම බාහිරින් පෙනේන දෙට. ඒ අතර හොද ස්වාමින් වහන්සේලා නැතුවම නොවේ. 

2600  සම්බුද්ධ ජයන්තිය  බෞද්ධ අපිම එදාට කොච්චර බුද්දාගමත් බුදුරුවටත් හනියක් කරයිද? සුදියකගේ ජන්ගියේ තිබුනු , බනිගෙඩියේ, සපත්තුවේ  ඔය තැන් තැන් වල බුදු රුව තිබනා කියලා අපෙ උන් කොච්චර කැ ගැහුවද? එහෙම කරපු උන් දැනගෙන හිටියනම් අපිම කොචර නිගරු කරනවද කියල බුදු රුවට, උන් හිනාවෙන්නේ ...... එක්ක. මේ බුද්ධ ජයන්තිය මුල් කරගෙන 1. බුදුපිලිම වහන්සෙලා කොච්චර හදයිද? 2. පත්තර , සගරා, පොස්ටර්, වෙසක් කාර්ඩ්, කොඩි ඔය කියක් දේවල් වල බුදුරුව තියේයි ද? අවසනේ මොනවද මෙවට වෙන්නෙ? 1. පිලිම වහන්සෙලා හව් හරනක් නොමැතිව අව්වට වෙලෙනවා, වැස්සට තෙමෙනවා, සමහර එවා සත්තුන්ට නිවාස.  2. පත්තර , සගරා, පොස්ටර් ඔවට මොනාද වෙන්නේ කුනු ගොඩවල් වල, සමහර එවා බත් ඔතාගෙන යනවා. හිතල බලන්න.. මෙවා මේ වා මර්කටින්.

මේ ගැන මෙතන ගොඩක් කතා කරන්න නම් බලා පොරොත්තුවක් නැ. මොහොමඩ් ලා හිනා උනේ ඔවට අපිට.

සීල වන්තං, ගුණවන්තං
පුඤංවෙත්තං අනුත්තරං
දුර්ලබෙන මයාලද්දං
බුද්ධ පුත්තං නමා මහං

කියලා දොහොත් මුදුන් තියලා වදින්න පුලුවන් සවාමින් වහන්සෙලා ඔබ වහන්සෙලාට පින්.....

මේ හා සමගාමි තවත් ලිපියක්

[ Read More ]